از جمله افرادی که بیش از همه در معرض آفات پر خوری قرار دارند نوزادن و کودکان، بیماران و افراد سالمند هستند. اغلب مادران از این شکایت دارند که "بچه من هیچی نمیخورد اگر تمام روز غذا نخورد باز هم نمی گوید گرسنه ام"؛ به نظر می رسد این مادران بچه ها را با بزرگسالان مقایسه می کنند، آخر مگر حجم معده یک بچه چقدر است؟ بارها شاهد بوده ام که کودک بی گناه سیر شده و اضافه غذا را از دهان بیرون می دهد اما مادر دست بردار نیست و غذا را دوباره در دهان او می گذارد و به هر زور و ضربی شده ظرف غذا را تمام می کند. کودکان در مقابل این خواسته ها و اصرارهای غیر منطقی ما قادر به دفاع از خود نیستند و متاسفانه به مرور یک عادت غذایی ناهنجار در آن ها شکل می گیرد، بعد وقتی این کودک در بزرگسالی همین روش غذا خوردن را ادامه می دهد متهم به پرخوری می شود و مورد مواخذه و سرزنش قرار می گیرد.