تمامی رفتارهای درمانی در طب اسلامی با معنویت آمیخته است، شروع هر درمانی، رعایت آداب معنوی، نیت شفا و آغاز عمل به نام حضرت پروردگار است.

• ابزار شفا و یا دوای هر دردی از نظر اسلام در حلال نهفته است. خداوند درمان را در حرام قرار نداده است.

• افرادی که رفتارهای درمانی را اجرا می کنند نباید پاداشی را که خارج از توان مریض باشد را بر او تحمیل کنند.معمولا رفتارهای درمانی اسلام، اعمال ساده و کاربردی و پرفایده و بدون زیان و عوارض جانبی است.

• اجرای رفتارهای درمانی اسلام بین طبیعت جسم انسان با روح و روان او هماهنگی ایجاد می کند.

• رفتارهای درمانی اسلام: عام، ساده، فراگیر، ارزان و در هر حال قابل دسترسی است.

• رفتارهای درمانی اسلام نقش پیشگیری دارد.

• رفتارهای درمانی اسلام مخصوص یک نقطه از بدن و مخالف نقطه دیگری از بدن نیست. دید کل نگر دارد.

• رفتارهای درمانی اسلام دارای حلقه های پیوسته است که تمامی این حلقه ها باید اجرا شود. به عنوان مثال خوردن نمک قبل و بعد از غذا، حجامت سالیانه هم می خواهد.

• دارو در دست طبیب و شفا در دست خدا است اما تا زمانی که خداوند تبارک و تعالی اراده نفرماید شفا حاصل نمی شود.

• رفتارهای درمانی در طب اسلامی تاثیرات کوتاه مدت و مقطعی ندارد. بلکه تاثیر آن می تواند حتی یک عمر را در برگیرد یا حتی ژن و نسلی را تغییر دهد. مثلا لقمه حرام نسلی را دگرگون می سازد.

و در نهایت وقتی زمان مرگ فرا می رسد حدی برای تلاش طبیب وجود ندارد و تابع و تسلیم امر خداوند است. و اگر راه درمانی وجود داشته باشد بنا به فرمایش امام رضا سلام الله علیه تنها راه دعا می باشد.